De eerste dag dat we een keer niet zo vroeg uit bed hoefden. Om 10 uur lag er een heerlijke omelet voor ons klaar met helaas wel erg oud en droog brood. Vers brood kennen ze in Uganda namelijk niet helaas.....
Na het ontbijt achter de kiezen te hebben, reden we naar de top van een heuvel, waar we bij een punt kwamen, waar we een prachtig uitzicht hadden op Lake Bunyoni. Je kon vanaf dit punt vele eilandjes zien, die in het meer lagen. Echt zo mooi!! Ik heb nog nooit zo'n mooi uitzicht gezien. Na erg veel foto's gemaakt te hebben, gingn we weer in een erg luidruchtig busje terug naar het resort Bunyoni Overland.
Na het middageten konden we nog even zwemmen. Om 15u vertrokken we naar een weeshuis, opgezet door Didas. Deze man vertelde zijn verhaal: toen hij 10 jaar oud was, verloor hij zijn ouders aan HIV/aids en werd dus wees. Anderhalf jaar lang voer hij veel op een kao over Lake Bunyoni. En hij verhuurde zijn kano ook aan verschillende mensen. Op een dag verhuurde hij zijn kano aan een Engelsman. Aan deze man verteld hij later zijn verhaal. De Engelsman besloot mee te gaan naar zijn woonplek om zijn leefsituatie te zijn. Nadat hij alles had bekeken, heeft hij hem meteen de volgende dag mee genomen naar de stad en hem daar naar school laten gaan. Door de bijdrages van de Engelsman heeft hij naar de basisschool en middelbare school kunnen gaan en zelfs kunnen studeren. Echt super!! Bij zijn diploma uitreiking waren zelfs de Engelsman en zijn gezin aanwezig. Dit vind ik echt heel lief van ze. Na zijn studie had hij natuurlijk een hele goede kans op een mooie toekomst en veel kans om zeker te zijn van een baan.
Toch besloot hij teug te gaan naar zijn geboorteplaats en daar een weeshuis op te zetten. Hij wilde niet dat onschuldige kinderen dood zouden gaan, alleen vanwege dat ze hun ouders verloren zijn. Hij wilde, net zoals hij dat met vel geluk gekregen had, ze ook een kans geven op een toekomst. Het opgezette weeshuis houdt stand door middel van donaties. Zonder donaties had het er nooit kunnen zijn. Hij vertelde, dat wanneer er niet genoeg geld was en ze dus niet voor eten voor de kinderen konden zorgen, de kinderen dat begrepen. Omdat ze weten dat ze het daar niet erg breed hebben... "That's life...".
In het weeshuis zijn zo'n 150 kinderen. 50 hiervan worden gesponsord en kunnen door deze sponsoring naar school. Wanneer je elke dag 1 dollar geeft, kan hierdoor 1 kind naar school. En heb jij er dus voor gezorgd. dat 1 kindjes kans heeft op een betere toekomst en op een beter leven.
Naast het droevige verhaal van Didas werden we bij aankomst hartelijk verwelkomd. Zodra we het terrein opkwamen lopen, werden we besprongen door de lieve weeskinderen. Ze dansten en zongen voor ons veel vrolijke, leuke liedjes. Zo luk dat ze dat voor je doen! Ik ben erg blij dat we nog bij het weeshuis zijn geweest, aangezien dit eerst niet in de planning zat.
Terug bij het resort konden we nog even genieten van het weer en lekker zwemmen. Om 19u kregen we frietjes en vis, die ondanks dat het koud was bij iedereen erg goed smaakte!!
Na het ontbijt achter de kiezen te hebben, reden we naar de top van een heuvel, waar we bij een punt kwamen, waar we een prachtig uitzicht hadden op Lake Bunyoni. Je kon vanaf dit punt vele eilandjes zien, die in het meer lagen. Echt zo mooi!! Ik heb nog nooit zo'n mooi uitzicht gezien. Na erg veel foto's gemaakt te hebben, gingn we weer in een erg luidruchtig busje terug naar het resort Bunyoni Overland.
Na het middageten konden we nog even zwemmen. Om 15u vertrokken we naar een weeshuis, opgezet door Didas. Deze man vertelde zijn verhaal: toen hij 10 jaar oud was, verloor hij zijn ouders aan HIV/aids en werd dus wees. Anderhalf jaar lang voer hij veel op een kao over Lake Bunyoni. En hij verhuurde zijn kano ook aan verschillende mensen. Op een dag verhuurde hij zijn kano aan een Engelsman. Aan deze man verteld hij later zijn verhaal. De Engelsman besloot mee te gaan naar zijn woonplek om zijn leefsituatie te zijn. Nadat hij alles had bekeken, heeft hij hem meteen de volgende dag mee genomen naar de stad en hem daar naar school laten gaan. Door de bijdrages van de Engelsman heeft hij naar de basisschool en middelbare school kunnen gaan en zelfs kunnen studeren. Echt super!! Bij zijn diploma uitreiking waren zelfs de Engelsman en zijn gezin aanwezig. Dit vind ik echt heel lief van ze. Na zijn studie had hij natuurlijk een hele goede kans op een mooie toekomst en veel kans om zeker te zijn van een baan.
Toch besloot hij teug te gaan naar zijn geboorteplaats en daar een weeshuis op te zetten. Hij wilde niet dat onschuldige kinderen dood zouden gaan, alleen vanwege dat ze hun ouders verloren zijn. Hij wilde, net zoals hij dat met vel geluk gekregen had, ze ook een kans geven op een toekomst. Het opgezette weeshuis houdt stand door middel van donaties. Zonder donaties had het er nooit kunnen zijn. Hij vertelde, dat wanneer er niet genoeg geld was en ze dus niet voor eten voor de kinderen konden zorgen, de kinderen dat begrepen. Omdat ze weten dat ze het daar niet erg breed hebben... "That's life...".
In het weeshuis zijn zo'n 150 kinderen. 50 hiervan worden gesponsord en kunnen door deze sponsoring naar school. Wanneer je elke dag 1 dollar geeft, kan hierdoor 1 kind naar school. En heb jij er dus voor gezorgd. dat 1 kindjes kans heeft op een betere toekomst en op een beter leven.
Naast het droevige verhaal van Didas werden we bij aankomst hartelijk verwelkomd. Zodra we het terrein opkwamen lopen, werden we besprongen door de lieve weeskinderen. Ze dansten en zongen voor ons veel vrolijke, leuke liedjes. Zo luk dat ze dat voor je doen! Ik ben erg blij dat we nog bij het weeshuis zijn geweest, aangezien dit eerst niet in de planning zat.
Terug bij het resort konden we nog even genieten van het weer en lekker zwemmen. Om 19u kregen we frietjes en vis, die ondanks dat het koud was bij iedereen erg goed smaakte!!
